Bekijk hier het artikel online
“Ideaal” vindt Iris haar woning in de Hoogstraat boven Amada Coffee. Vanuit haar huis is het vijf minuten lopen naar de stad en vijf minuten fietsen naar haar werkgever Excelsior. Aan de voorzijde van haar appartement geniet ze van de levendigheid van de Hoogstraat en de avondzon, en aan de achterkant van een ruim balkon en de rust van de expeditiestraat. “Ik heb deze buurt in de acht jaar die ik hier woon enorm zien veranderen. Nu moet ik nog in mijn systeem krijgen dat ik voor borrelen, uit eten gaan en cadeautjes niet meer naar de stad hoef maar alles in mijn eigen buurt kan vinden.”
Links:
https://excelsior4all.nl/project/playing-for-success-excelsior/
https://www.multifunctioneledaken.nl/
Iris (1991) was achttien toen ze samen met haar jeugdvriendin het appartement betrok waarvan ze sinds twee jaar de trotse eigenaar is. “Ik heb geen bovenburen. Dat is heel fijn want dit pand is behoorlijk gehorig.” Destijds kocht haar vader het appartement voor haar als studentenwoning. Iris ging naar de Pabo en haar huisgenote deed geneeskunde. “In die tijd woonden in het portiek veel meer oudere bewoners dan nu. Nu is wat hier woont voornamelijk jong en alleenstaand. Logisch ook. Dit is geen woning voor gezinnen. Een gemiddeld appartement is 65 m². En je wil niet al die trappen op met een kind en boodschappen.”
Portiek-app
De trappen zijn ook de reden dat haar oude buren zijn vertrokken. “Bij mijn stokoude buurman hield ik mijn hart vast, telkens als hij de trap op ging. En mijn buurvrouw van negentig is uiteindelijk met een hoogwerker uit haar huis getild. Ze kon zelf niet meer naar beneden komen.”
Sinds er een paar maanden geleden een brandlucht in het gebouw hing, hebben de bewoners in het portiek een groeps-app. “We waren elkaar toen allemaal aan het bellen, dus dit is veel handiger.” Sindsdien wordt de app goed gebruikt. “Laatst meldde iemand dat de hal even vol zou staan omdat het grof vuil zou komen. En dat als we wilden, we onze spullen erbij zouden kunnen zetten. Handig toch.”
Het dak op
Toen Iris na haar studie ging werken en haar huisgenote een relatie kreeg en wilde samenwonen, kreeg zij het huis voor zichzelf. Het eerste wat ze deed was een hamer pakken en de tussenmuur wegslaan. Daarna scheurde ze al het behang van de muren. “Het was wat impulsief. Na een week heb ik hulp gevraagd om uit de enorme zooi te komen.” Inmiddels is het appartement strak gestuukt en maakt Iris samen met haar vader plannen voor een opbouw op het dak. De inspiratie daarvoor komt van zijn dakterras met opbouw boven de Groene Passage aan de Mariniersweg.
Als Iris haar dak op wil moet ze in de hal een stalen trap uitschuiven en een zwaar luik in het plafond wegduwen. “Het is zo’n gedoe dat ik er nog maar één keer op ben geweest.” Op het luik staat de tekst: Streng verboden toegang. Uitsluitend te gebruiken bij gevaar. Het plan is een vaste trap te maken vanuit de woonkamer.
Lange adem
Het ontwerp voor de dakopbouw van 25 m² – met 12 m² dakterras – is geïnspireerd op de glazen uitbouw van café HigHstreet (voorheen Memory Lane). Het is getoetst door Welstand en die was positief. Helaas dempen de hoge kosten vooralsnog de feestvreugde. “We hebben bij twee bouwers offertes opgevraagd en betalen de hoofdprijs. We komen uit tussen de € 60.000 en € 70.000. Voor het huis levert dat nauwelijks meerwaarde op: die wordt geschat op € 75.000.”
Om de kosten te drukken benadert Iris’ vader nu de gemeente in de hoop hulp te krijgen. “De gemeente stimuleert de ontwikkeling van de platte daken voor wonen, natuur, regenwateropvang en het opwekken van duurzame energie.” Ook willen ze andere bewoners interesseren voor de opbouw. “Want als je er meerdere tegelijk bouwt wordt het veel voordeliger.”
Het is een project van lange adem en het duurt Iris allemaal veel te lang. “Kijk nou hoe heerlijk het hierboven is. De rust, de skyline, de avondzon. En als we hier een groen dak van maken en er zonnepanelen op leggen draag ik ook nog bij aan een mooiere duurzame stad.” Iris vertrouwt erop dat het uiteindelijk gaat lukken. “Als ik iets wil, ga ik ervoor.”
Uit comfort zone
Intussen geniet Iris van haar woning en de buurt. Vooral ’s avonds, want overdag en vaak in het weekend werkt ze als docent bij het sociaal maatschappelijke project Playing for Success van voetbalclub Excelsior. Vanuit een kantoor in het stadion aan de Honingerdijk helpt ze extreem onzekere kinderen uit klas 6, 7 en 8 om meer zelfvertrouwen te krijgen. “Met dit project trekken we kinderen op een unieke wijze uit hun comfort zone. We laten ze bijvoorbeeld een voetballer interviewen. Staat er zo’n boom van een kerel voor ze die ze een vraag moeten stellen.”
Iris wilde na de Pabo iets met kinderen doen, maar ze wilde niet voor de klas. “Zo doe ik het op mijn eigen wijze.” Overigens was Iris altijd fan van Feyenoord. Nu is ze ook voor Excelsior. “Bij Excelsior vinden ze dat goed.”
Gewoontedier
Door de jaren heen heeft Iris de Hoogstraat levendiger zien worden. “Laatst kwam ik ’s nachts rond 2.00 uur thuis na een gezellig avondje bij Bokaal. Bleek Amada open te zijn vanwege de maaltijden na zonsondergang tijdens de Ramadan. Ik wist niet wat ik zag. Fantastisch!”
Café HigHstreet aan de overkant van de straat is daarentegen bijna altijd leeg. “Zonde. Memory Lane is tot nu toe de enige geweest die dat hoekje leuk wist te maken.”
Iris ziet ook de ontwikkeling van Het Industriegebouw. “Geweldig die binnentuin. En laatst zag ik dat naast Groos alweer een nieuwe restaurant is geopend. Ik realiseer me, nu ik dit vertel, wat voor gewoontedier ik ben. Ik heb zo mijn vaste adresjes in de stad om te borrelen en te eten en voor cadeautjes. Dus als ik een nieuw zaakje zie in het Hoogkwartier denk ik wel ‘hé leuk’, maar ik loop er negen van de tien keer voorbij. Dat ga ik anders doen.”
Sfeer in expeditiestraat
Iris’ wens voor het Hoogkwartier is de ontwikkeling van de daken. Haar eigen dak dus, maar ook die in de expeditiestraat achter haar. “Daar is het zo’n grauwe bedoening. Het zwarte dak beneden mij ligt maar leeg te liggen. Hoe fijn zou het zijn als dat een buiten zou kunnen worden voor de bewoners op die verdieping. Of dat het een gemeenschappelijke daktuin wordt waar kinderen kunnen spelen. Dat zou zoveel sfeer geven in de straat. Nu komt de enige reuring van de kerkdiensten drie keer in de week. Dan is het heerlijk mensen kijken. En één keer per jaar komen hier lopers voorbij die aan de Urban Trail meedoen. Dan voel je pas: ik woon middenin de stad.”
De rest van de tijd is de expeditiestraat leeg. “Is het geen goed idee als ze het middenstuk in deze straat plat gooien en er extra terrassen maken. Gezellig toch? Da’s dan wel weer jammer voor de kerk…”
Wil je meer weten over de plannen van Iris voor een dakopbouw? Stuur dan je vraag of opmerking met je gegevens naar bewoners@hoogkwartier.nl voor meer informatie.
Auteur: Esther Wienese
Foto: Shelley Trustfull